Den 43?

De 43ste scouts Rumoldus is een gemengde scoutsgroep die in 1967 zijn intrede heeft genomen in de Master Schmidt hoeve in het Park Groot Schijn, in Deurne. Daar hebben we (bijna) elke zondag vergadering, en spelen we telkens de takken van de bomen! Altijd van 9u43 tot en met 12u30. We tellen vijf takken (Kapoenen, Sjamfoeters, Pioniers, Jonggivers en Givers), en momenteel 142 leden en 23 leiding. En niet onbelangrijk: onze daskleuren, die zijn blauw en zwart! 

Nog vragen? Stel ze gerust aan de groepsleiding! Via den43rumoldus@gmail.be

 

Een Geschiedenis

 

Op 29 december 1936 deden 7 verkenners hun belofte af en de 43ste Sint-Rumoldusscoutsgroep met als kleuren zwart en groen, was geboren. Een samenloop van omstandigheden bracht deze kersverse groep op het pad van een ander initiatief. Twee weken eerder legde een andere groep eveneens een belofte af. Deze kende een langere voorgeschiedenis. Het was een initiatief van Jos Leysen geweest, een scout in hart en nieren, die de lokale chirogroep van de parochie voordien had bijgestaan. Al snel kregen enkelen daar het scoutsvirus te pakken en sloten zich bij de 3de Sint Christoffelgroep te Borgerhout aan. Van daaruit kwam het initiatief om ook in Deurne een scoutsgroep op te richten met vermaarde leidersfiguren zoals Robert Schmidt en René De Mulder. Deze groep koos voor de kleuren zwart en blauw en luisterde naar de naam 42ste Sint-Maartenseenheid, dat zen intrek maakte in de stallen van het Hof van Ertbrugge. Het nieuwe jaar 1937 was amper ingezet of donkere wolken pakten samen boven beide verenigingen. De 43ste Sint-Rumoldus stapten enkele leiders op wegens familiale omstandigheden terwijl de 42ste Sint-Maartenseenheid uit hun lokaal werden gezet, dat plots van eigenaar was veranderd. Dit bracht beide groepen samen tot waar wij vandaag nog steeds zo trots op zijn. De 43ste Sint-Rumoldus was geboren uit een fusie. Sint-Maartenseenheid deed afstand van z’n naam terwijl de groep Sint-Rumoldus zijn groene kleur verving voor de blauwe.

 

Ze vestigden zich in een gebouw nabij de kerk van de Paulus Beyestraat in een eenvoudig lokaaltje dat slechts met een gordijn gescheiden was van dat van de chiro. Een kleine twee jaar later verhuisde de groep naar de Turnhoutsebaan tegenover de ingang van het Rivierenhof aan de Lundestraat. De groep verliet, althans geografisch, de parochie voor het eerst. Het lokaal kreeg de bijnaam “Hacienda del Spieco” omwille van zijn puntige vorm en vele vergaderingen gingen door in het nabij gelegen Rivierenhof. Gedurende de laatste jaren van de ramp die wij kennen als de Tweede Wereldoorlog ging de groep naar de Ter Rivierenlaan. De voornaamste reden was gebrek aan ruimte voor de alsmaar uitbreidende groep. De 43ste Sint-Rumoldus waren echte nomadische pioniers. Wederom sloeg het noodlot toe in de vorm van een V1-raket, die de nabijgelegen kerk raakte, waardoor het meubilair prompt in het lokaal van de scoutsgroep werd opgeslagen. De groep stond opnieuw op straat. De oorlog kostte aan drie trouwe leden het leven. Lambert Claes werd eveneens slachtoffer van een V1-raket en bovendien verdween het uniform simultaan tijdens de Duitse bezetting.

 

Doorslaggevend voor de groep waren mijnheer en mevrouw Master Schmidt, die ondanks hun drukke leven, een belangwekkende inzet toonden voor de scoutsgroep. Na de oorlog werden de ouders van de leden actiever bij de groep betrokken voor een hechtere samenhorigheid.

 

In de vroege jaren vijftig bloeide de groep opnieuw, ditmaal in de Vréstraat en werd het ‘Zonnig Spoor’ in het leven geroepen, toen op papier en in boekvorm, nu op een magnifieke website. De groter wordende groep werd in 1957 gesplitst maar wederom had de groep tegenslag met hun lokaal. Dit keer was een brand de boosdoener. Hierop werd een VZW Beschermcomité opgericht om de groep materieel en financieel te ondersteunen. Dit was het begin van een nieuwe bloeitijd voor de groep en andere scoutsgroepen kwamen om raad vragen en vanuit Wommelgem kwamen nieuwe leden. Weldra bestond de scoutsgroep uit een kapoenentak, twee welpentakken, twee jongverkennertakken, een verkennertak en een voorstam. In overleg met priester Mertens kwam de groep de leegstaande hoeve aan het Ruggeveld op het spoor, al snel Master Schmidt Hoeve geheten, naar één van de oprichters enkele decennia voordien. In 1967 nam de groep zijn intrede in het gebouw en de groep is aardig op weg om zijn honderdste verjaardag te vieren. Vele jaren zijn intussen verstreken en de groep vertoeft er nog steeds en dit met vele mooie herinneringen en ontelbare gebeurtenissen. Enkel de sterke muren van onze geliefde Master Schmidt Hoeve hebben de eer getuige te zijn (geweest) van deze allemaal.

 

~ Pim Blij ~